Antoinetty van den Brink Laarder van het Jaar 2016
LAREN - "Antoinetty van den Brink legt aan het einde van dit jaar de voorzittershamer neer van de Historische Kring Laren. Dat is bij uitstek hét moment om haar eens in het zonnetje te zetten, omdat zij een belangrijke rol heeft gespeeld bij het behoud van de geschiedenis van Laren. Zij is een vrouw die vaak net het stapje extra zet", stelt de jury. Daarom reikte het BELNieuws de award behorende bij de titel Laarder van het Jaar 2016 dit jaar uit aan Antoinetty van den Brink.
door Carin van den Berg
"Dit is het mooiste kerstcadeau dat ik ooit heb gehad", zegt een stralende Antoinetty na het ontvangen van de titel Laarder van het Jaar 2016. "Het is een hele eer en ik heb het volkomen niet zien aankomen." De prijs straalt natuurlijk ook af op alle vrijwilligers van de Historische Kring Laren, waar ze na acht jaar stopt met het voorzitterschap.
De liefde voor Laren kreeg ze als kind al met de paplepel ingegoten. "Alle vier mijn grootouders woonden en werkten hier en zijn hier begraven." Ze bracht er als geboren Bussumse de zomers door. Later ging ze op de dependance van het RK Lyceum op de Brink naar school en op haar zeventiende ontmoette ze haar man, erfgooier en Laarder Dolf. Met hem kwam ze later in Laren te wonen en op dat moment wilde ze iets weten over de naamgeving van het huis. "Dan moet u de Historische Kring bellen", was het antwoord van de gemeente. "Dat deed ik en twintig minuten later werd ik al teruggebeld. Toen ben ik ook meteen lid geworden."
Actief
Op het moment dat voorganger Karel Loeff wilde stoppen, werd zij gevraagd voor het voorzitterschap. "Daar moest ik even over nadenken, maar al snel zag ik alle mogelijke dingen die ik dan kon gaan doen en was ik enthousiast." Nu ze na acht jaar zelf de voorzittershamer overdraagt, zegt ze stellig: "Natuurlijk blijf ik actief. Zo wil ik nog steeds een boekje schrijven over het kastaltaar. Met het kastaltaar en zijn geschiedenis ben ik jaren beziggeweest en dat wil ik graag opschrijven. Dan blijft dat behouden. De fondsen voor het boekje hebben we al, dus dat gaat er zeker komen."
Als ze terugblikt op haar tijd als voorzitter dan is het terugkrijgen van het Larense kast- of schuilkerkaltaar naar Laren een van de hoogtepunten. "Daar ben ik vijf jaar mee bezig geweest." Het altaar heeft inmiddels een mooi plekje gekregen bij de trap in het Raadhuis, zodat iedereen het kan bekijken.
Open Monumentendag
"Daarnaast is ook de Open Monumentendag een vast hoogtepunt. Het dorp en de historie kunnen op zo'n moment meer bij elkaar komen. Samen met Versa Welzijn en de gemeente ontstond INmarkt Laren, waar de Monumentendag een onderdeel van is, de Vrijwilligersavond én de Evenementenmarkt op de zondag daarna. Het informatieboekje was mijns inziens een must om de presentatie te onderstrepen. Al bij het samenstellen werd het overzicht steeds duidelijker en daarmee een handleiding."
Een derde punt van haar aandacht is een graffito van de Blaricumse kunstschilder De Miranda op de wand bij het fietsenhok van de OLB aan de Torenlaan. "Dat is een soort fresco. Ik wilde het graag laten opknappen om het voor de komende generaties weer te bewaren, had daar zowel het geld als een restaurateur (uiteindelijk) voor gevonden. Helaas kunnen we niet het originele ontwerp vinden en dat heeft de restaurateur absoluut nodig. Ik hoop natuurlijk dat deze ooit nog boven water komt. Het enige dat we nu willen doen is er een plaquette bijplaatsen, zodat iedereen weet wie het gemaakt heeft en wat het voorstelt. Dan hoeven de generaties na ons niet opnieuw dezelfde zoektocht te maken, want de Rijksdienst had een verkeerde kunstenaar genoemd in zijn monumentenlijst. Dat zette ons aanvankelijk op het verkeerde been."
Ruimte
Over haar afscheid vertelt ze dat het fijn is om de verantwoordelijkheid niet meer te hoeven dragen, ruimte in haar hoofd te hebben. "Het is bijvoorbeeld fijn om in januari geen deadline te hebben voor het schrijven van de column voor het Kwartaalbericht. Ruim dertig keer deed ik dat." Het geeft haar ruimte en ook de vrijheid om bijvoorbeeld op het vliegtuig naar Australië - of Mexico of Londen - te stappen als er iets met een van haar (klein)kinderen daar is.
"Er zijn vier belangrijke pijlers in mijn leven. Ik ben altijd al gek geweest op taal en heb veel mogen schrijven. De natuur is ook belangrijk voor mij, dat zie je - los van het boek 'Wortels in Laren, bomen van een schildersdorp!' - ook terug in mijn kunst. Daarnaast is kunst eveneens een vorm van taal voor mij, een beeldtaal. Geschiedenis is natuurlijk ook een van de pijlers en als laatste de liefde. De liefde om een kartrekker te mogen zijn geweest van de Historische Kring Laren - of andere projecten - de liefde voor dit dorp en niet in de laatste plaats de liefde voor mijn gezin."
Het juryrapport
"Antoinetty van den Brink legt aan het einde van dit jaar de voorzittershamer neer van de Historische Kring Laren. Dat is bij uitstek het moment om haar eens in het zonnetje te zetten, omdat zij een belangrijke rol heeft gespeeld bij het behoud van de geschiedenis van Laren. Zij is een vrouw die vaak net het stapje extra zet. Een voorbeeld is hoe zij reageert op de brief van een jonge scholier die een spreekbeurt wil houden. Ze nodigt haar uit en geeft haar een rondleiding. Hoeveel mensen zouden dat doen? Bovendien is zij op de achtergrond een stille kracht die vele initiatieven een steuntje in de rug geeft en de juiste mensen met elkaar weet te verbinden om zaken binnen het dorp gedaan te krijgen. Het doet de jury deugd om iemand die vaak zelf mensen huldigt om hun inzet voor de geschiedenis van Laren nu eens een prijs te geven."